TRONTZALARIBere zerrak bolbora-hortzak balitu granitozko zutabeak botatzeko! Harria soilik moztuko lukeen armarekin, odolari kalterik eginen ez liokeen armarekin, berak marmolezko tenpluak gizakiaren tamainara egokituko lituzke. Uste du orduan jauregiak ez liratekeela gehiago etsaiaren bizileku izanen eta basoko borda bilakatuko liratekeela. Uste du orduan entzungo liratekeela herriaren hizkuntzan esandako hitzak.
Harria mozten hasi aurretik alanbrezko hesiak hautsi zituen, betiko muga asko bota zituen. Orain herrialdeko lur guztiak espazio berde bakarra bihurtu dira, propietatea eskubide komun bilakatzen duen eremu zabala. Alanbrea hautsitakoan barrukoak ateratzen, kanpokoak sartzen eta mendi gainean denak elkartzen ikusi zituen. Batailari begira, poztu egin zen bere erreminta zorrotzak metala egurra bezain erraz moztu zuelakoz.
Askatasuna bere maitaleen uniformeak jada bereizten ez dituen emakumea bezalakoa da. Nobedadeak zoratuta, soldaduari herriko gizasemeari bezalako irribarrea eskainiko dio, gozotasun bera. Datorrenari musu emango dio, harri eman ziolako, bientzako izango du bihotza prest. Trontzalariak nekez ulertzen du, marka eta mugarik gabeko eremuan, gure atetik kanpokoa sar daitekeenik, haize arrotza onartzea kosta egiten zaio. Andereak esanen dio haren zerra zorrotzari esker erori direla harresiak eta maitasunak ez dituela jada onartuko.
Ezkaba mendiaren magalean bizitza dagoeneko aldatu da, zentzuzko bizitza da. Paisaia oraindik kea darion zabortegia da, zokoratutako orubea, bukatu gabeko etxe-zelaia. Baina dagoeneko ez da konpondu gabeko gatazkarik eta hainbeste urtetako triskantzatik onik ateratakoak gizaki zoriontsu dira.