KORRIKALARIMezulari greziar batek sortu zuen maratoia eta ibilbide horrek ekarri zuen gero olinpiadetako lasterketa mota hori. Mende batzuk geroago lurrean egindako zuloetan ehunka kilometrotako trintxeretan barrena bidaltzen zituzten gerlariek aginduak. Bataila zelaietan sortu zen orduan lurpeko bizibide berria, azaletik bi metrora; eskuan antortxa egiten zituzten mezulariek ehunka legoa lasterka. Esaten dute galeria haietako mutur batean gerra bukatu eta egun askotara jakiten zutela notizia beste lekuetan.
Hasieran herri bakoitzeko korrikalaria ibilbide osoa egiteko entrenatzen zen, lapurrak saihesteko eta jasotako agiria mugaraino eramateko.
Biderako adorea behar zen, denbora baino gehiago baloratzen zen, izan baitziren otsoek hildako mezulariak ere. Baina urteak igaro ahala mezua eramatea ez zen aski, azkar eraman behar zen. Saria eskaintzen zen ibilbidea azkarren egiten zuen korrikalariarentzat, eginbeharra bakardade ordu batzuetara mugatzen zuenarentzat.
Oraingo korrikalariaren ahalegina ibili eta galtzen denaren oinazea baino askozaz ere latzagoa da, torturatutako presoaren oinazearekin alderatu duenik ere bada. Ahoan zauri leizea du, birikek ez diote airerik hartzen, begiak ez zaizkio inon pausatzen. Fondoko kirolari batzuk azken muturra jo eta trapututa erortzen dira. Beste batzuk abiapuntura itzultzeko ametsa egin eta ezin dute jasan halako amets krudelik.
Baliteke itzulera bestelakoa izatea, etxera presarik gabe bueltatu ahal izatea, lana egin ondoren pozik etxeratzea. Baliteke armistizioa eman ondoren, edo bakea sinatu ondoren, baliteke, ezagutzen dugun bidetik presaka ibili behar ez izatea. Itzulera hori kondena bete ondoren espetxea uztea bezalakoxea izanen da; edo abolizioaren ondoren esklaboaren lehendabiziko bidaia bezalakoxea.