IVAN GOGORATUAIngudea hiru punta zorrotzeko tresna izan zen, zola leun baten gainean jarri ondoren kolpatzen zen burdin eutsiezina. Geroago objektu aktibo bilakatu nahi izan zuen, kolpeak itzuliko zituen arma. Heldu ahal izateko bi muturrak borobiltzea onartu zuen eta punta zorrotz bakarra edukitzea zuloak egin ahal izateko. Gizakiari eskuekin hartu eta goratzea utzi zion, behin goian egonda berak oratuko zuen metala.
Gizakiak festarako prestatzen denean lana jolas bihurtzen du, eta forma emateko erabiltzen zena borrokarako tresna bilakatzen du.
Horrela bihurtu zen ingudea gizakiaren boterearen erakusle. Justizia agertzailea ere bada eginkizun aldaketa hori, eman eta jasotzeko Bibliako parabola, beti biktima izatetik urkatzailea izatera pasatzen denaren ironia.
Oinarri bera du inauteriak, iruzurraren amaiera da, eguneroko mozorroak erantzi eta koloretako gure benetako arropez janzten gara. Orduantxe bilakatzen gara izan nahiko genukeen emakume, izan ez gintezkeen apaiz edo noizbait izandako basapizti. Nahi bezala mugitzea edota festarako jantziekin kaleetan ibiltzea gutxi irauten duen ospakizuna da, baina betirako luzatuko genukeena. Soinean daramagun arropari zahar usaina dario, baina hil-jantzi gisa erabil genezake.
Ezkurra ibaiaren gaineko zubiak mugatzen du gizakiak egun batzuetarako bederen itxurak egiteari uzten dion eremua. Izaera berreskuratzeko batzuetan behar da zapi arrotzez jantzi, inork ez ezagutzeko eran; larru ezberdinekin estali, ehiztariz edo sorginaz edo dorre bateko zaindariz mozorrotu. Zaila da inauteri jantzi egokia hautatzea, gizakiaren anbiguotasuna jasotzeko mozorro ugari behar dira eta.